top of page
NICCI NOVA
nn-logo-wit.png
BIO

NICCI NOVA

Poëtische Nederpop en kleinkunst

 Nicole Catharina Wilhelmina van Hoof is een Nederlandse zangeres, liedschrijver en dichter. In november '21 bracht zij haar debuutalbum 'Zilver Gelijnd' uit. Over verdwalen, verliezen, verdrinken en verlangen. 

Haar voorliefde voor oude kleinkunst van o.a. Rames Shaffy, Liesbeth List en Jacques Brel komt terug in haar werk. Daarnaast brengt ze haar interpretaties en vertolkingen van dit oeuvre. Met Wende Snijders als inspiratiebron blaast NICCI je omver met haar steevaste performance en overtuigingskracht.

DVL_02052021_9011_crop_1_goed.jpg
SCROLL
DVL_24042021_7744_crop.jpg

DEBUUT ALBUM

Zilver Gelijnd

"Ik verdwaalde in gedachten, verloor geliefden, verdronk in mijn angsten en verlangde naar wat rust. Een ander zou deze tijd maar al te graag uit het geheugen hebben gewist. Dat deed ik niet. Ik schreef alles op in mijn donkergroen gekleurde boekje, wat later een dagboek van gedichten en liedjes over angst, pijn maar ook hoop bleek. 

 

Door middel van Nederlandstalige liedjes en spoken word, neem ik je met 'Zilver gelijnd' mee langs de rode draad in deze periode van verdwalen, verliezen, verdrinken en verlangen. Ervaar hoe de rode draad veranderde in een zilveren lijn."

Geproduceerd door:

Nicole van Hoof, Bob Willekens

& Lennert Klaui

 

©℗ NCW Records

ZILVER GELIJND
Anker 1

EP

Hier

Verhalen over verdrinken, verliezen, verdwalen en verlangen maken plaats voor het hier en nu. Voor overgave, vrij zijn en houden van. “Ik ben hier.”

Geproduceerd door:

Nicole van Hoof & Bob Willekens

 

©℗ NCW Records

Final.jpg
Recensies
RECENSIES

"Sommige regels zouden uit een roman

of literair dagboek geplukt kunnen zijn."

"Ik krijg kippenvel van haar intens droevig stemgeluid."

NTB Muziekwereld (Michael Klier, 2022)

"Gedichten op muziek die via een prettig warme stem naar je toekomen en weten te raken."

Lust For Life (Stefan Sjoers, 2021)
MUZIEK
MUZIEK
DVL_02052021_8806_goed_edited.jpg
DVL_24042021_7780_crop.jpg
DVL_24042021_6986_crop.jpg
DVL_24042021_7744_crop.jpg

POËZIE

De Rode Draad

Een naald en rood draad op een steriele tafel

Een spiegel in het midden van de verder lege ruimte

In het gebroken wit reflecteert mijn bleke huid

Een verlichte kamer als TL buizen van de avondwinkel 

 

Mijn huid tintelt

Niet warm

Niet koud

 

Ik pak de naald met rode draad van de tafel 

En verbeeld me hoe deze secuur van sproet naar sproet wordt geweven

Alsof het op zoek is naar de juiste weg

Links, rechts, links, rechts

Rechtdoor, rechtdoor, rechtdoor

 

De rode draad begeeft zich via mijn onder- en bovenarm naar mijn schouder

Ik voel mijn huid steeds strakker trekken

Het doet geen pijn maar prettig is het ook niet

Het voelt als hoe krassende nagels over een krijtbord klinken

 

Het spoor trekt in een rechte lijn naar beneden over mijn blote rug

Van mijn bovenste wervel tot aan mijn staartbeen

Van mijn nieuwste emoties tot aan met mijn diepste herinneringen

 

Het raakt iets wat het niet had mogen raken

Iets wat ik altijd had weggeduwd

De angst om controle te verliezen

Is nu werkelijkheid

 

Ik voel hoe de rode draad drie keer om mijn nek draait

Hoe ik niks kan doen

Hoe ik in paniek raak

Hoe meer ik vecht

Hoe strakker de draad 

Steeds minder zuurstof

Ik krijg het benauwd 

 

Mijn lichaam verkrampt

Al mijn spieren trekken samen

Mijn hartslag schiet omhoog

Bloed stijgt naar mijn hoofd

Mijn adem stokt

Ik krijg geen

Ik krijg geen

De Zilveren Lijn

Ik verdwaalde in gedachten

Verloor geliefden

Verdronk in mijn angsten

En verlangde naar wat rust

 

Een ander zou deze periode maar al te graag uit het geheugen wissen

Ik schreef alles op mijn donkergroen gekleurde boekje

Wat later een dagboek van liedjes en gedichten over angst, pijn 

maar ook hoop bleek te zijn

 

Als ik deze verhalen terug lees

realiseer ik me hoe dankbaar ik ben voor alles

En ja, ik heb ook geschreeuwd, gehuild, gejankt

Maar dat heeft me gemaakt tot de persoon wie ik nu ben

 

De pijnlijke momenten zijn nodig

Om stil te staan bij wat we wel hebben

Om even te gaan zitten

Alleen met jezelf te zijn

te voelen wat je voelt

En te huilen als het moet

 

En misschien lijkt het dan alsof de ruimte steeds kleiner wordt

De muren op je afkomen

Je benauwd raakt

En geen lucht meer krijgt

 

Maar voel hoe het bloed door je lichaam stroomt

Hoe je tenen tintelen

Dat je gewoon ademt kunt halen

En laat dan alles los

 

Zo ik stopte met vechten en liet ik het toe

En veranderde de rode draad om mijn nek

In een zilveren lijn

POEZIE
LIVE

Video

Heb Het Leven Lief - Live @ Poppodium 013

Laat Me Niet Alleen - Live

Laat Me - Live @ Radio 2

Breek Me - Live @ Poppodium 013

VIDEO
bottom of page